Ludzie ulicy - o upadku i nadziei

Stowarzyszenie im. Maryi Niepokalanej na rzecz Pomocy Dziewczętom i Kobietom już od kilku lat zajmuje się organizowaniem pomocy dla tych, dla których praca na ulicy jest smutną codziennością. Mimo nieustannych trudności finansowych i częstokroć braku zrozumienia ze strony urzędników państwowych – nie poddaje się. Dzięki jego działalności prostytucja przestaje być w wielu kręgach tematem tabu, a walka z nią nie jest już tylko bezwartościowym sloganem.

„Kobieta nie jest grzechem” stanowi zapis rozmowy z siostrą Anną Bałchan, niegdyś współpracującą z katowickim Stowarzyszeniem Pomocy Dzieciom i Młodzieży „Dom Aniołów Stróżów”, a obecnie prowadzącą dom, który dzięki życzliwości wielu ludzi stał się bezpieczną przystanią dla zagubionych kobiet. Siostra Anna Bałchan opowiada dziennikarce Katarzynie Wiśniewskiej zarówno o kulisach trudnej pracy streetworkera, jak i o społecznych przyczynach prostytucji. Wielokrotnie podkreśla, jak bardzo krzywdzące i niesprawiedliwe może być ocenianie człowieka tylko na podstawie tego, czym zajmuje się na co dzień. Czasami wystarczy spojrzeć uważniej, aby przekonać się, że za kusym strojem i mocnym makijażem prostytutki kryje się skrzywdzona, samotna dziewczyna, której obce są ciepło i poczucie bezpieczeństwa. Bywa, że jest ona ofiarą handlu żywym towarem, maltretowaną i zastraszaną nawet przez najbliższych, zmuszoną do podporządkowania się twardemu prawu ulicy.

Opowieść siostry Anny Bałchan można śmiało określić mianem przestrogi dla wszystkich kobiet, które dotąd nie nawykły do kierowania się w życiu szczególną czujnością i zasadą ograniczonego zaufania. Historie prostytuujących się dziewcząt pokazują, jak łatwo jest wykorzystać czyjąś naiwność i desperację. Jednocześnie siostra Anna obdarza czytelnika całkiem sporą dawką optymizmu, wskazując jak bardzo istotna w autoterapii jest umiejętność przyjmowania pomocy od innych. Jej niezwykle czytelny przekaz jest całkowicie pozbawiony moralizatorstwa i tendencji wartościujących. Dzięki temu czytelnik przychylnie spogląda także na kwestię duchowości, łatwiej jest mu docenić jej wagę i zrozumieć, że człowiek to tak naprawdę wielka tajemnica.

Oprócz wstrząsających niekiedy opowieści z życia podopiecznych siostry Anny, książka pełna jest także zabawnych anegdot i dykteryjek. Humor po śląsku w wykonaniu siostry zakonnej może być dla niektórych dość zaskakujący, ale na odbiór całości działa zdecydowanie in plus. Przy odrobinie wrażliwości łatwo będzie dostrzec czytelnikowi, że życie osoby duchownej to nie tylko modlitwa i rozmyślanie, ale także kontakt z żywymi istotami, zmaganie się z prozą życia i pokonywanie własnych ludzkich, a zatem wspólnych każdemu, słabości.