Piąty Anioł

Zapowiadany od stuleci koniec świata wreszcie nadszedł. Nikt jednak nie spodziewał się, że będzie trwać przez pokolenia.

Kolejne spadające na ludzkość plagi zbierają śmiertelne żniwo. Po każdej z nich nadchodzi okres złudnego spokoju - stanowiącego tylko ciszę przed burzą - przed kataklizmem jeszcze straszliwszym od poprzedniego.

Zmieniło się niemal wszystko - z wyjątkiem ludzi.

Kolejne znaki wskazują, że kres jest już bliski, ale zdrada, chciwość i pycha wciąż panują, a możni prowadzą swoje gry... i nie dostrzegają, że ani bogactwo, ani władza nie zdołają ich ocalić.

Czternastowieczna Francja pogrążona jest w chaosie. Na dwór królewski, gdzie popełnione zostają tajemnicze zbrodnie, przybywa inkwizytor Jerome.

Gdy zatrąbił Piąty Anioł, gwiazda otworzyła studnię czeluści.

Francja, rok 1330, szóste dziesięciolecie wypełniania się objawień świętego Jana. Królestwo francuskie rozdzierane jest przez konflikty między szalonym królem, arystokracją, Kościołem, templariuszami i coraz liczniejszymi heretykami. Strach i rozpacz ogarnia ludzkość, budzą się mroczne siły, których nie sposób objąć rozumem.

Król z obawy przed wrogami musi uchodzić z Paryża. Za tymczasową siedzibę obiera Soissons, które pod jego rządami zmienia się w ponure, niebezpieczne miasto, przeżarte korupcją i zepsuciem. Inkwizytor Jerome próbuje rozwikłać zagadkę morderstwa popełnionego w najbliższym otoczeniu króla. W tym śledztwie wielka polityka zderzy się z życiem zwykłych ludzi, a doświadczony śledczy będzie musiał stawić czoła demonom swojej przeszłości.

Bartosz Grykowski, "Piąty Anioł", Warszawa 2007, superNOWA, s. 340,
ISBN 978-83-7054-194-1

Bartosz Grykowski - ma dwadzieścia pięć lat, z wykształcenia, zawodu i zamiłowania jest prawnikiem, w rzeczywistości jednak tym, co zawsze chciał robić w życiu jest pisanie książek. Gdy zaczynał, nie wiedział jeszcze, że ta droga okaże się znacznie trudniejsza i bardziej wymagająca. Jego poglądy na literaturę są wyraziste, bezkompromisowe i niepopularne. Jak sam mówi: „Literatura pełni dla mnie przede wszystkim funkcję eskapistyczną. Jeśli czytanie książki sprawia przyjemność, wywołuje na twarzy czytelnika uśmiech, wzbudza w nim zaciekawienie lub nagły, irracjonalny strach, słowem: pozwala oderwać się od szarej rzeczywistości, to jest to dla mnie wystarczająca rekomendacja. Oczywiście wszelka wartość poznawcza, intelektualna, czy wręcz filozoficzna też jest istotna, jednak tylko pod warunkiem, że książka ma podstawową cechę - jest po prostu ciekawa." W 2005 otrzymał wyróżnienie w konkursie PWRSA i „Detektywa" za powieść kryminalną „10 lat później".