"Kobiety wywiadu" - patriotki, kolaborantki i zdrajczynie

23 lipca 2018 w księgarniach pojawiła się książka "Kobiety wywiadu" autorstwa Przemysława Słowińskiego. Poznajemy w niej legendarne, sławne kobiety, które swego czasu pełniły rolę szpiega. Czy Coco Chanel była niebezpiecznym szpiegiem czy zwykłą kolaborantką? Na kim Ian Fleming, autor książki o przygodach Jamesa Bonda, wzorował postać Vesper Lynd, kobiecej bohaterki Casino Royale? Która z kobiet szpiegów stała się kilka lat temu celebrytką występującą na pokazach mody? Kim była kobieta szpieg o oszałamiających fiołkowych oczach? Czy Mata Hari zasługuje na miano naprawdę groźnego agenta? Kim była jedyna kobieta wśród cichociemnych – prawdopodobnie jedna z najdzielniejszych Polek XX wieku? To wszystko w książce Przemysława Słowińskiego!

Kobiety wywiadu - bohaterki najnowszej książki Przemysława Słowińskiego. W ich gronie znajdowały się zarówno niezwykłe, dzielne patriotki walczące o wolność swoich narodów aż do ostatniej kropli krwi, jak i kolaborantki, zdeprawowane, żądne władzy i pieniędzy zdrajczynie, ale również zagubione, traktowane instrumentalnie kobiety.

Kobiety wywiadu to beletryzowane biografie szpiegów w spódnicy. O agentach wywiadu opowiedziano wiele historii, jednak w napisanej ze swadą książce Przemysława Słowińskiego możemy obejrzeć galerię postaci niezwykłych. Wiele z nich miało ogromny wpływ na historię narodów czy przebieg wojen.

MATHILDE CARRÉ. Drapieżna kobieta która, zdradziła Niemcom siatkę francuskiego Resistance. Skazana na gilotynę w wieku lat 40. Dożyła jednak prawie stu lat, wydając po drodze pamiętnik.

COCO CHANEL czyli GABRIELLE BONHEUR. Interesowna kobieta sukcesu. W czasie niemieckiej okupacji Coco związała się z niemieckim wywiadem. Francuski ruch oporu wydał na nią wyrok śmierci, ale po wojnie uniknęła kary za kolaborację.

ANNA CHAPMAN. Agentka 00Sex. Wyszkolona na „uniwersytecie uwodzicieli” koło Kazania. Powróciła do rosyjskiej ojczyzny w glorii superszpiega. Jej podobizna znalazła się ostatnio nawet na znaczkach pocztowych.

IZABELLA HORODECKA. „Teresa” od wyroków. Zwiedziła kilkadziesiąt państw na sześciu kontynentach. James Bond w spódnicy. Przenikliwa, niezwykle spostrzegawcza, mająca świetny refleks, podczas okupacji wzięła udział w 23 poważnych akcjach likwidacyjnych.

CHRISTINE KEELER. Seks, kłamstwa i samobójstwo. Piękna dziewczyna, lekarz erotoman, łysiejący brytyjski minister i przystojny rosyjski szpieg. Nawet w swingującym Londynie lat sześćdziesiątych taka mikstura po prostu musiała eksplodować.

KAROLINA RZEWUSKA (SOBAŃSKA). Szpieg w krynolinie. Używając prowokacji i szantażu, bez wahania niszczyła polskich patriotów, nawet tych z kręgu najbliższych przyjaciół i rodziny.

KRYSTYNA SKARBEK. Agentka brytyjskiego SOE, używająca pseudonimu Christine Granville. Ulubiony szpieg Churchilla. Za swoje brawurowe misje otrzymała najwyższe odznaczenia francuskie i angielskie. Nie potrafiła się odnaleźć w powojennej rzeczywistości. Zginęła najprawdopodobniej z ręki zazdrosnego kochanka.

ELŻBIETA ZAWACKA. Najdzielniejsza z dzielnych. Cichociemnych było tylko 316 – wśród nich jedna kobieta. Przekradała się przez ośnieżone przełęcze Pirenejów i skakała w nocy ze spadochronem. Wzorzec odwagi i patriotyzmu.

MARGARETHA ZELLE (MATA HARI). Oko Bóstwa. Na hasło: „kobieta – szpieg” każdy niemal odpowiada: „Mata Hari”, chociaż biedna Greta Zelle nie była ani dobrą tancerką, ani nie oddała aż tak wielkich usług szpiegowskich jak inni niemieccy agenci.

I wiele innych kobiet szpiegów.

Fragment książki "Kobiety wywiadu"

Rozdział: Krawcowa z sierocińca

Mademoiselle Chanel była władczą kobietą sukcesu. Jednocześnie korzystała z pomocy dobrze usytuowanych starszych kochanków, szczególnie na początku swojej kariery. Przez prawie sześć dziesięcioleci wywierała ogromny wpływ na paryski świat mody. To, co zrobiła dla mody Coco Chanel, śmiało można przyrównać do tego, co dla astronomii zrobił Mikołaj Kopernik. Po prostu stworzyła kobietę od nowa. Trudno sobie wyobrazić, jak wyglądałby styl współczesnych pań, gdyby nie jej pomysły. W czasie niemieckiej okupacji Coco zakochała się w czterdziestoczteroletnim baronie von Dincklage, oficerze RSHA, który zwerbował ją do pracy w niemieckim wywiadzie. Chociaż francuski ruch oporu umieścił ją na liście kolaborantów i wydał na nią wyrok śmierci, nigdy z powodu swoich czynów nie była przez nikogo niepokojona. (…)

Pod koniec czerwca 1940 roku pod Łukiem Triumfalnym przedefilowały hitlerowskie wojska. Z okien Wersalu spłynęły czerwone flagi ze swastyką. Coco już tego nie widziała. Kilka dni wcześniej schroniła się w swoim zamku w Pirenejach. Nie wytrzymała jednak długo nudnej atmosfery wsi. Po paru miesiącach wróciła nad Sekwanę.

Zajechała rolls-royce’em pod Ritza. Ludzie chodzili po bulwarach w zniszczonych ubraniach, zasępieni, z pustymi torbami na zakupy. Na tarasie kawiarni Flore było pełno mundurów w kolorze feldgrau. Olbrzymie flagi w kolorach czerwonym, białym i czarnym ze swastyką pośrodku zdobiły zarekwirowany przez Niemców hotel. Biły w oczy niczym zniewaga.
Nie miała najmniejszego zamiaru przejmować się tą dekoracją.
Roztrzęsiony dyrektor zastąpił jej drogę. – Mademoiselle Chanel – wyjąkał z trudem. – Francuzom wstęp tutaj jest absolutnie zabroniony.

– Co mnie to obchodzi – odparła nieznoszącym sprzeciwu tonem, po czym wolnym krokiem udała się do zajmowanego zwykle przed wojną apartamentu. Kilku portierów poczłapało za nią, taszcząc jej przepastne kufry.

Okazało się, że Niemcy nie mają nic przeciwko jej obecności. Szczególnie jeden Niemiec, baron Hans Günther von Dincklage, wysoki rangą oficer Reichssicherheitshauptamt (RSHA) – Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy. Do dziś niewiele wiadomo o tym człowieku poza datą urodzenia – rok 1896. Według źródeł niemieckich przed wojną pełnił funkcję attaché w ambasadzie Rzeszy w Paryżu. W czasie wojny miał dowodzić rozległą siatką wywiadowczą prowadzącą działalność w całym rejonie Morza Śródziemnego.

Wkrótce pięćdziesięciosiedmioletnia Coco znalazła się pod urokiem trzynaście lat młodszego dystyngowanego blondyna. Ten romans z okupantem położył się głębokim cieniem na jej reputacji. I nie tylko romans. (…)

Do pracy w wywiadzie zwerbował ją wprawdzie von Dincklage, ale bezpośrednim jej zwierzchnikiem był Walter Schellenberg, szef wywiadu SD, z którym połączyła ją zadziwiająca więź. Niemiecki oberszpieg został po wojnie aresztowany i skazany w Norymberdze na sześć lat więzienia za popełnione zbrodnie wojenne. Wyszedł na wolność w roku 1951 i zamieszkał we Włoszech, gdzie rok później zmarł na raka wątroby. Chanel przez cały czas opłacała jego opiekę lekarską, a także łożyła na utrzymanie jego rodziny.

Przemysław Słowiński - sylwetka autora

Przemysław Słowiński urodził się w 1959 roku we Wrocławiu. Z wykształcenia prawnik, wykonywał wiele zawodów, m.in. malarza, górnika, barmana, agenta ubezpieczeniowego. Autor książek biograficznych, m.in.: „Kobiety despotów”, „Nikola Tesla – Władca piorunów”.

MD/ip

fot. materiały prasowe