PRL-owska rzeczywistość oczami milicjantów, cinkciarzy, alfonsów i prostytutek

4 lata w przedszkolu milicyjnym, 57 godzin w areszcie śledczym, jedna rozmowa z prawdziwymi bandziorami. Ryszard Ćwirlej nie miał w życiu łatwo. „Śliski interes” to najnowsza część kultowej już serii neomilicyjnych  kryminałów jego autorstwa. Dzięki Ćwirlejowi na PRL-owską rzeczywistość możemy spojrzeć oczami milicjantów, cinkciarzy, alfonsów, prostytutek i przypadkowo uwikłanych w śledztwo ludzi, toczących własną walkę o przetrwanie, rozgrywającą się w kolejce pod sklepem mięsnym . Premiera już 14 września.

Zima 1983 roku. Kilka tygodni wcześniej Lech Wałęsa dostaje Pokojową Nagrodę Nobla, a władze PRL zawieszają stan wojenny. Zbliża się Boże Narodzenie, w zakładach pracy trwają zapisy „na przydziałowego karpia”, a „Dziennik Telewizyjny” podaje, że pomarańcze na świąteczne stoły już płyną z bratniej Kuby. Społeczeństwem wstrząsa podawana z ust do ust wieść, że wódka Wyborowa sprzedawana na kartki jest niepełnowartościowa. 

Ktoś chce oszukać naród? Szef poznańskiego wydziału dochodzeniowo–śledczego staje na wysokości zadania. Do rozprawy z oszustami wyznacza swoich najlepszych oficerów. Ci  są jednak zajęci czym innym. Jeden z nich zostaje wezwany do zwłok znalezionych w śnieżnej pryzmie na ulicy. W tym samym czasie grabarz pracujący na pobliskim cmentarzu odkrywa, że ktoś rozkopał świeży grób, a dopiero co pochowane zwłoki zniknęły. Czy to możliwe, żeby wszystkie te sprawy były ze sobą powiązane?

Gdyby Raymond Chandler żył, musiałby złożyć na ręce Ryszarda Ćwirleja tytuł mistrza czarnego kryminału. Zdaniem krytyków pisarz jest chodzącym wyrzutem sumienia dla profesjonalnych znawców polskiej literatury kryminalnej. I gdyby w Polsce traktowano ją  bardziej serio, jego twórczość mogłaby być dobrym przyczynkiem do dyskusji o tym, jak opisywać PRL. W powieściach Ćwirleja można więc znaleźć szarą codzienność lat 80-tych, której próżno szukać w książkach historycznych.

W tej dusznej absurdalnej atmosferze porusza się zespół milicjantów dowodzony przez porucznika Alfreda Marcinkowskiego. Jego filary stanowią dwaj skrajnie różniący się funkcjonariusze: podporucznik Mirosław Brodziak, który tylko przez przypadek jest milicjantem, bo równie dobrze mógłby zostać przestępcą, oraz chorąży Teofil Olkiewicz, notoryczny pijak i obibok o nieprawdopodobnym szczęściu, gotowy zrobić wszystko, by tylko się zbytnio nie napracować.

Zsa/ ip

fot. materiały prasowe